WE NEED TO TALK ABOUT KEVIN (2011)

                                                     WE NEED TO TALK ABOUT KEVIN (2011)

    Çok fazla ödüle aday oldu, bir çoğunu kazandı.Hem senaryosuyla, hem yönetmeniyle, hem genç yetenek Ezra Miller'ın kireç gibi suratıyla, hem de Tilda Swinton'un inanılmaz performansıyla kendinden çok söz ettiren 2011 yapımı We Need to Talk About Kevin son zamanlarda izlediğiniz psikolojik açıdan en rahatsız edici filmlerden biri olmaya aday.
    Adından da anlaşıldığı gibi film, gençliğini harika geçirmiş taze bir annenin(Tilda Swinton), doğduğu andan beri problemli hatta psikopat diyebileceğimiz bebeği Kevin(Ezra Miller) ile ilgili.Film boyunca Kevin'ın bebekliğinden gençliğine kadarki süreçi izliyoruz(Kevin karakterini 3 farklı oyuncu oynamış) ama bu süreç hiçte sevimli değil.Zaman zaman geriliyor, zaman zaman anne Eva'ya üzülüyor, zaman zaman babanın sonsuz tolerasyonuna kızıyoruz.
    Kevin, doğduğu andan itibaren annesinden sebepsiz bir şekilde -hatta bebekken içgüdüsel bir şekilde- nefret etmiştir. Yaşı ilerledikçe aynı oranda davranışları garipleşmektedir.Kevin bilinçli bir şekilde bu durumu babasına oldukça az hissettirirken annesinden tüm gücüyle nefret etmeye devam eder. Ta ki... cümlenin devamını getirmeyeceğim çünkü filmin sonunu söyleme gibi bir niyetim yok ama yeterince şok edici...
     Filmin bana göre diğer psikopatlı filmlerden en önemli farkı; konunun ana karakteri Kevin olmasına rağmen olayların odağına anneyi oturtması, bize filmi Kevin'ın değil annenin gözünden izletmesi.Bunu yapmalarının 2 önemli sebebi var:
    1- İzleyenler bu sayede film boyunca Kevin'ın ne hissettiğini ne düşündüğünü anlayamıyorlar bu da Kevin'ın film boyunca gizemli bir kişilik olarak kalmasını sağlıyor ve sürekli "neden" diye sordurtuyor.
    2- Bu sayede klasik "psikopatlı" filmlerden sıyrılarak bize herşeyi doğru yaptığını düşünen bir annenin çaresizliğini, tüm mücadelesine rağmen anne şefkatini sonuna kadar nasıl koruduğunu gösteriyor ve şu soruyu soruyor: Suçlu anne mi, baba mı, çocuk mu?
    Anne-baba olanlar ya da olmayanlar film bittiğinde muhakkak tek bir soru soracak: İnsan öz evladından ne zaman nefret edebilir?
    We need to talk about Kevin, tam manasıyla bir psikolojik gerilim filmi içinde macera öğeleri ya da ucundan kıyısından dram barındırmıyor.Şiddet sahnesi yok, kanlı bıçaklı sahneler yok.Ama anne ve Kevin her göz göze geldiğinde o gerilimi dibine kadar yaşayacaksınız.

Hangi filme benziyor:
Gerilim yönüyle: Das Experiment, American Psycho
Sorunlu genç: Stay, Tenderness